Medicijnresten in water

Medicijnresten in water

Als samenleving kunnen we niet zonder medicijnen. Maar elke keer als we iets innemen of op onze huid smeren, komt een deel van die actieve stoffen uiteindelijk via het toilet of de afvoer in de douche terecht bij de rioolwaterzuiveringsinstallatie (RWZI). De gangbare technieken halen die medicijnresten maar voor een deel uit rioolwater. En zo komt een deel van die pijnstillers, ontstekingsremmers of andere werkzame stoffen terecht in het water van rivieren, kanalen en meren.

Hoe groot is het probleem?

Volgens het RIVM belandt er in Nederland per jaar minstens 190.000 kilo aan medicijnresten in het oppervlaktewater. Dat is ruim 11 keer zoveel als de hoeveelheid gewasbeschermingsmiddelen die terecht komt in het water (17.000 kilo). Hoeveel er van buiten onze landsgrenzen via de Rijn en Maas binnenkomt is niet bekend.

‘Geen gevolgen gezondheid’

“Voor de volksgezondheid heeft dit geen gevolgen”, zegt Caroline Moermond, senior beleidsadviseur van het RIVM op het gebied van medicijnresten. “De drinkwaterzuivering zorgt ervoor dat het oppervlaktewater gezuiverd wordt van het overgrote deel van de verontreinigende stoffen. Daardoor zijn de concentraties van medicijnresten in drinkwater veel te laag om effect te hebben op het menselijk lichaam.”

‘De concentraties aan medicijnresten in drinkwater zijn veel te laag om effect te hebben op het menselijk lichaam’

‘Steeds groter probleem’

Als de volksgezondheid niet in gevaar is, waarom moeten we ons dan zorgen maken? “De omvang van dit probleem zal alleen maar toenemen”, zegt Jan Peter van der Hoek, hoogleraar Drinkwatervoorziening aan de TU Delft. “Door vergrijzing en een verdere medicalisering van de samenleving gaan we met zijn allen steeds meer medicijnen gebruiken. Daarnaast neemt door klimaatverandering de kans toe op periodes van langdurige droogte en lage waterstanden. Daardoor kan de concentratie van dit soort stoffen in het oppervlaktewater flink toenemen.”

Gevolgen voor drinkwatervoorziening

Moermond: “Uiteindelijk zou dat tot gevolg kunnen hebben dat drinkwaterbedrijven die oppervlaktewater gebruiken als bron voor kraanwater flink moeten investeren in extra zuivering om de hoge drinkwaterkwaliteit in Nederland te kunnen waarborgen. Daarnaast kunnen deze medicijnresten schade veroorzaken in de natuur. Bij verschillende kleine waterorganismen zijn er voorbeelden van gedragsverandering, weefselschade en effecten op de voortplanting. Hierdoor kan het ecosysteem als geheel verstoord worden.”

Ketenaanpak Medicijnresten uit Water

“Er is niet één oplossing voor dit probleem”, zegt Van der Hoek. “Er is een ketenaanpak nodig, waarbij alle betrokken partijen samenwerken om dit probleem aan te pakken. En gelukkig is die er ook. De overheid, de waterbeheerders, de zorg, drinkwaterbedrijven en andere betrokken partijen werken nauw samen aan een heel scala van deeloplossingen. Dit heet de Ketenaanpak Medicijnresten uit Water.”

Daarnaast startten achttien partijen uit het noorden van het land, waaronder een aantal waterschappen en drinkwaterbedrijven, in het najaar van 2019 het Noord-Nederlands Netwerk Medicijnresten. Samen slaan ze de handen ineen om de hoeveelheid medicijnresten in oppervlaktewater te verminderen. Dat gebeurt door bijvoorbeeld voorlichting, inzameling van overgebleven medicijnen, verdere ontwikkeling van leefstijlgeneeskunde en non-farmaceutische behandelingen en duurzame zuivering.

Oplossingen medicijnresten in water:

• Preventie: medicatie beter op elkaar afstemmen
• Pharmafilters bij zorginstellingen
• Niet-gebruikte medicatie inleveren i.p.v door gootsteen of toilet
• Incidenteel gebruik plaszakken bij zeer schadelijke medicijnen of röntgencontrastvloeistof
• Extra zuivering bij rioolwaterzuivering
• Extra zuivering bij innamepunten oppervlaktewater voor drinkwater
• Internationale samenwerking (onderzoek en aanpak)

Aanpak bij de bron?

“In de wereld van waterbeheer pakken we dit soort problemen het liefst aan bij de bron”, gaat Van der Hoek verder. “Want: wat niet in het water zit, hoeven we er ook niet later uit te halen. Maar in dit geval is het niet zo eenvoudig. Want als samenleving hebben we die medicijnen gewoon nodig.”

Eind 2020 bracht de Europese Commissie de Farmaceutische Strategie uit. Ook publiceerde ze een voortgangsrapportage over de vervolgstappen op de Strategische Aanpak van Geneesmiddelen in het Milieu van 2019. Hierbij kondigde de Europese Commissie een verscherping aan van de aanpak van medicijnresten. De impact van het milieu krijgt in deze aanpak een grotere rol. Ook is het de bedoeling dat de industrie gemeesmiddelen duurzamer gaat produceren. Naar verwachting komt de Commissie in 2022 met een voorstel voor deze herziening.

Oplossing in de zorg

De zorgsector heeft eind 2018 een Green Deal Duurzame Zorg ondertekend, waarin het terugdringen van medicijnresten in water een van de vier pijlers is. “Zorginstellingen werken bijvoorbeeld steeds vaker met zogenoemde Pharmafilters”, zegt Van der Hoek. “Dat zijn zuiveringsinstallaties op locatie die de medicijnresten uit het afvalwater halen. Dat is een mooie oplossing, maar daarmee zijn we er nog niet. Ruim tachtig procent van de medicijnen gebruiken we thuis. Voor sommige echt schadelijke medicatie of röntgencontrastvloeistof (na een MRI bijvoorbeeld), worden nu al proeven gedaan met plaszakken voor thuis, waarin je de urine kunt opvangen. Maar ook dat is een deeloplossing.”

Biologisch afbreekbare medicijnen?

Moermond: “Sommige mensen pleiten ervoor om beter afbreekbare medicijnen te ontwikkelen. Maar dat gaat hem niet worden. Medicijnen zijn juist gemaakt om werkzaam te blijven in de vijandige omgeving van het menselijk lichaam. Als je ze beter afbreekbaar maakt, dan zijn ze dus ook minder effectief. Dat is dus geen realistische oplossing.”

Inname niet-gebruikte medicijnen

Van der Hoek: “In de zorg wordt vooral gekeken hoe medicatie beter op elkaar kan worden afgestemd om de effectiviteit te verhogen en ongewenste bijwerkingen te verminderen. Vaak houdt dit in dat patiënten minder medicijnen krijgen voorgeschreven. Dat is vooral beter voor de patiënt. Dat het daarnaast ook minder medicijnresten oplevert, is heel mooi meegenomen. Daarnaast groeit het bewustzijn over dit onderwerp in de zorg. Zo spelen gemeenten en apotheken een belangrijke rol bij inzamelen van niet-gebruikte medicatie. Zo wordt voorkomen dat restjes in de gootsteen of het toilet verdwijnen.”

‘Gemeenten en apothekers spelen een belangrijke rol bij de inname van niet-gebruikte medicatie’

Rioolwaterzuivering

Ondanks al die inspanning zal altijd een deel van de actieve stoffen uit medicijnen terechtkomen in het rioolwater. Het probleem verplaatst zich dan naar de RWZI’s, de rioolwaterzuiveringen. De oplossing ligt voor de hand: je voegt een extra filter toe en klaar is kees. “Was het maar zo makkelijk”, zegt Michaël Bentvelsen, beleidsmedewerker Internationaal bij de Unie van Waterschappen. “Het probleem is dat er zoveel verschillende stoffen in medicijnresten zitten, die je allemaal op een iets andere manier uit het water moet zien te halen.”

Onderzoek naar efficiënte zuivering

Er wordt op dit moment veel onderzoek gedaan naar nieuwe efficiënte manieren om dit soort stoffen uit het water te halen, zoals ozon, actieve kool en membraanfiltratie. Bentvelsen: “Dat is hard nodig, want dit soort stoffen uit het water halen kost voorlopig nog heel veel extra energie en is daardoor erg duur.”

Hotspotanalyse medicijnresten

Om beter inzicht in de problematiek te krijgen is een hotspotanalyse gemaakt. Daaruit blijkt wat de impact is van alle afzonderlijke 314 rioolwaterzuiveringen in Nederland. Bentvelsen: “Dit overzicht helpt ons om prioriteiten te stellen. Elke extra zuiveringsstap is een flinke investering die we door moeten rekenen aan elke burger via de rioolheffing. Daarom is het belangrijk dat we precies kunnen inschatten welke ingrepen de meeste milieuwinst opleveren. Zo kunnen we betere besluiten nemen.”

Extra aandacht voor tien RZWI’s

Door de hotspotanalyse is duidelijk geworden welke tien rioolwaterzuiveringsinstallaties de grootste impact hebben op de kwaliteit van het oppervlaktewater in Nederland. Op veel van deze plekken zijn nu pilots om te zien welke extra zuiveringsmethodes effectief en efficiënt zijn.

Ervaringen onderling delen

Alle ervaringen worden gedeeld in een ‘Community of Practice’, een samenwerking tussen twaalf projecten van verschillende waterschappen. Door het delen van alle kennis en ervaring willen de samenwerkende partijen erachter komen wat nu de beste manier is om dit soort verontreinigingen uit het milieu te houden.

Positief over ketenaanpak

Zowel Bentvelsen als Van der Hoek en Moermond zijn positief over de aanpak van medicijnresten in water. Van der Hoek: “De ketenaanpak Medicijnresten uit Water is echt een schoolvoorbeeld van een succesvolle samenwerking tussen alle stakeholders. Iedereen zit met elkaar om tafel en iedereen wil van elkaar leren. Het mooie is bovendien dat dit ook internationaal wordt opgepakt. Een groot deel van de verontreiniging komt immers via de grote rivieren ons land binnen.”

Internationaal samenwerken

Moermond: “Daarom zijn we ook regelmatig in contact met onze collega’s in België, Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. Vooral in Duitsland en Zwitserland is gelukkig ook veel aandacht voor dit probleem.”